1 1 - Het einde van 2013

Een week van bellen met notaris, makelaar en notaris in Frankrijk. Stukken over de erfenis vertalen, ook samen met Monique de ambtelijke taal proberen te ontcijferen. Met tante Diny naar de gemeente om haar handtekening weer te legaliseren... ze dacht dat ze bij de notaris haar handtekening ging zetten voor de verkoop van haar huis. Ik liet het maar zo en zorgen dat op maandag voor 4 uur alle papieren per express richting Frankrijk zijn...... en dan komt vrijdag 27 december na een paar spannende dagen het verlossende telefoontje van de makelaar in Frankrijk. Het huis is verkocht.
En dus neem ik tante Diny zondag 29 december 2013 mee, ga gezellig wat met haar drinken en zoek een moment om haar te vertellen, dat het huis in Frankrijk niet meer van haar is.

Ik neem haar mee naar de Petruskerk. Ze gaat graag naar de kerk, maar is er niet geweest tijdens de kerstdagen. Samen kijken we naar de kerststal. Ze is stil.

Ik vraag haar of ze een kaarsje voor Louis, haar overleden man, wil aansteken en dat wil ze wel.

Ik steek voor haar het kaarsje aan en geef het in haar handen, en dan weet ze niet meer wat ze met dat kaarstje aan het doen is. Ze ziet niet waar ze het neer moet zetten, dus heb ik haar even geholpen.

Daarna gaan we naar Meneer van Eijck, lekker een glaasje gluhwein en wat hapjes. Ze geniet en dan vertel ik dat haar huis verkocht is.
Haar gezicht klaart op en ze zegt blij: "Oh kom je me ophalen om naar mijn huis te gaan, dan kan ik die mensen mijn sleutels geven. En dan kan ik afscheid nemen, want dat heb ik niet gedaan.
Ik: "Nee, tante Diny, ik kom u niet halen, want de makelaar en de notaris hebben dat allemaal geregeld. En het is niet naast de deur, we rijden zomaar niet naar Frankrijk."
Tante Diny wordt boos: "Dat zeggen jullie nou wel, maar het is helemaal niet zo ver hier vandaan. Je bent er zo."
Het heeft geen zin het uit te leggen. Ik probeer het wel, maar het heeft geen zin. Van boos slaat ze zo om naar verdrietig en zielig en op die manier probeert ze toch weer om me zo ver te krijgen dat ik haar naar Frankrijk breng.
Ik begrijp het best hoor, het valt ook niet mee. Het is ook allemaal best vlug gegaan en nu is het huis ook niet meer van haar.
Toch gezegd, dat ze dadelijk wat nieuwe meubeltjes kan gaan kopen. Want dat vroeg ze de dag ervoor aan Riëtte. Dus ik denk speel ik daar op in.
Nee hoor, ze wil op vakantie. Want Jij en Maartje en Riëtte, jullie gaan toch ook op vakantie.
Al met al werd het een ongelooflijk vermoeiend gesprek.
Tante Diny wil afrekenen en terwijl ik ga betalen en me omdraai, zie ik haar bezig met haar portemonnee. Dat is me toch wat, die portemonnee en dus hup er een paar foto's van gemaakt. Zich niet bewust van de drukte is ze bezig met het opruimen van haar portemonnee!

Eigenlijk wil ik naar huis, maar omdat de middag toch niet zo gegaan is als ik had gehoopt, besluit ik samen met haar in een andere eetgelegenheid, Lieve Lente, een soepje te gaan eten. En de middag anders en vrolijker af te sluiten. Gelukkig het lukt. We sluiten de dag af met een Irish Coffee.
Dat dronken we altijd samen in Frankrijk. Ze had altijd in de kast achter het gordijn in de gang een fles Jameson staan, speciaal voor de Irish Coffee. En nu ik het aan haar voorstel, weet ze niet meer wat dat is. Ik heb het haar uit moeten leggen.
Maar genieten doet ze er wel van... zie die rode wangetjes!
En ze lacht en daarmee sluit ik het jaar 2013 af. Een lachende tante Diny.

De foto's van de portemonnee geven me de aanleiding om in 2014 iedere keer wanneer ik haar tref, mijn camera mee te nemen en zo haar verhaal te vertellen.
Ik weet wel, dat ik moeite heb met Alzheimer, wat is het een rare "Ziekte", niet te vatten. En daarom probeer ik er een mooi beeldverhaal van te maken. Om het voor mijzelf duidelijk te maken.
Een beeldverhaal van een tante die me heel dierbaar is.