Augustus 2013
Deze maand gaat in een stroomversnelling. Riëtte, Maartje en ik gaan een kijkje nemen en laten ons voorlichten over dagopvang voor tante DIny. DIt is voorgeschreven door de geriater en wij willen dat ze op een goede plek terechtkomt.
Daar waar ze ook wat kunnen met haar slechtziendheid.
We gaan op een vrijdag kijken bij de Amaliazorg in het gebouw van de Catharinenberg. We worden hartelijk ontvangen in de woonkamer van de dagopvang. Het is er gezellig, knus, vriendelijk en.... kleinschalig. Er wordt ons uitgelegd, wat er zoal gedaan kan worden en we zijn eigenlijk wel enthousiast. Tante Diny, kan hier lopend naartoe en van hieruit, kan ze makkelijker, wanneer dat aan de orde zou komen, doorstromen naar de afdelingen.
Ook wordt ons gezegd dat er momenteel geen wachtlijst is.
We gaan met een goed gevoel weg bij de dagopvang van de Catharinenberg.
Daarna gaan we naar De Vlasborch in Vught, die biedt zorg en begeleiding aan volwassenen en ouderen met een visuele beperking. Daar kunnen ze vooral iets voor haar betekenen mbt. haar slechtziendheid. We zijn alledrie enthousiast, wat wordt daar veel met de mensen gedaan. Ze moet dan 2 keer per week met de taxi naar Vught. Dat zien wij eigenlijk niet zitten.... wij hebben al visioenen van tante Diny die om 6 uur 's ochtends al beneden in de hal zit te wachten op de taxi die om half 10 komt. En we krijgen te horen dat wanneer ze verder dementeert, ze niet meer op de Vlasborch kan komen, dan zouden we dus over een poosje weer op zoek moeten naar een andere opvang.
Bij Maartje praten we nog even na en we zijn het er samen over eens, we gaan haar opgeven bij de Catharinenberg.
Maartje is dan degene die het nieuws aan tante DIny gaat brengen. En wonder boven wonder neemt ze het goed op.
En dus wordt er actie ondernomen en vanaf dinsdag 20 augustus mag tante Diny naar de dagopvang.
Hieronder twee foto's van tante Diny met Diny, de begeleidster op donderdag.
Deze maand gaat in een stroomversnelling. Riëtte, Maartje en ik gaan een kijkje nemen en laten ons voorlichten over dagopvang voor tante DIny. DIt is voorgeschreven door de geriater en wij willen dat ze op een goede plek terechtkomt.
Daar waar ze ook wat kunnen met haar slechtziendheid.
We gaan op een vrijdag kijken bij de Amaliazorg in het gebouw van de Catharinenberg. We worden hartelijk ontvangen in de woonkamer van de dagopvang. Het is er gezellig, knus, vriendelijk en.... kleinschalig. Er wordt ons uitgelegd, wat er zoal gedaan kan worden en we zijn eigenlijk wel enthousiast. Tante Diny, kan hier lopend naartoe en van hieruit, kan ze makkelijker, wanneer dat aan de orde zou komen, doorstromen naar de afdelingen.
Ook wordt ons gezegd dat er momenteel geen wachtlijst is.
We gaan met een goed gevoel weg bij de dagopvang van de Catharinenberg.
Daarna gaan we naar De Vlasborch in Vught, die biedt zorg en begeleiding aan volwassenen en ouderen met een visuele beperking. Daar kunnen ze vooral iets voor haar betekenen mbt. haar slechtziendheid. We zijn alledrie enthousiast, wat wordt daar veel met de mensen gedaan. Ze moet dan 2 keer per week met de taxi naar Vught. Dat zien wij eigenlijk niet zitten.... wij hebben al visioenen van tante Diny die om 6 uur 's ochtends al beneden in de hal zit te wachten op de taxi die om half 10 komt. En we krijgen te horen dat wanneer ze verder dementeert, ze niet meer op de Vlasborch kan komen, dan zouden we dus over een poosje weer op zoek moeten naar een andere opvang.
Bij Maartje praten we nog even na en we zijn het er samen over eens, we gaan haar opgeven bij de Catharinenberg.
Maartje is dan degene die het nieuws aan tante DIny gaat brengen. En wonder boven wonder neemt ze het goed op.
En dus wordt er actie ondernomen en vanaf dinsdag 20 augustus mag tante Diny naar de dagopvang.
Hieronder twee foto's van tante Diny met Diny, de begeleidster op donderdag.
Even een stukje uit mijn email aan Maartje en Riëtte. (we doen dit sinds maart steeds om van elkaar te weten wat er speelt. Helaas kan tante DIny niet altijd goed zeggen wat er bv bij de huisarts is besproken)
Mail van mij dd. vrijdag 16 augustus 2013 nadat ik haar aan de telefoon had gehad:
"Ze was gaan gymmen, ze was het niet vergeten, maar de mensen belden haar wel op waar ze bleef???? En daarna was ze gaan eten. Toen ze thuis kwam was ze heel moe en is ze in een stoel in slaap gevallen. Maar er was vandaag niemand geweest, helemaal niemand.
“Ik zie nooit iemand van de familie?” waren haar woorden.
En heb je Riëtte en Maartje ook niet gezien deze week? Nee die hebben het veel te druk en Maartje die is gisteren pas thuis gekomen van de vakantie, dus die heeft het veel te druk met wassen, maar die zal zo wel komen. (uit de mails wist ik dat Maartje en Riëtte deze week verscheidene keren bij haar waren geweest)
Daarna zei ze dat het morgen middag wel heel vervelend gaat worden. Ik natuurlijk: hoezo dan?
Morgenmiddag gaat ze naar waar ze me naar toe doen, wat de familie wil, maar met mij overleggen ze niet en ik blijf daar niet slapen, dat ze dat maar niet denken!
Ik geprobeerd haar te kalmeren en dat dat zeker niet morgenmiddag is. En dat niet DE familie, maar dat wij daar voor haar zijn geweest om zeker te weten dat ze daar niet alleen maar op een stoel zit. Ja, dan sluiten ze me op.
Ik zei, dat denk ik toch niet! U gaat daar aan activiteiten meedoen als wandelen en zo, ze wist van niks. Er wordt niets met mij overlegd.
Ook nog eens uitgelegd, dat de arts dat voorgeschreven heeft. Ja dat zeggen ze allemaal, maar de arts heeft dat niet met mij besproken. Echt wel tante Diny.
Ze was er echt af vandaag. Haar ogen dat is het ergste, ze kan niet meer lezen, alleen maar kleuren en donker en licht zien, en daardoor komt het allemaal.
Ik heb haar maar een beetje laten doen en praten.
Ook wilde ze terug naar Frankrijk dan was ze ons tenminste niet meer tot last en gaat ze weer haar eigen dingen doen,
Want hier zit ze toch maar iedere avond alleen…. Huh… dat was in Frankrijk ook!"
Mail van mij dd. vrijdag 16 augustus 2013 nadat ik haar aan de telefoon had gehad:
"Ze was gaan gymmen, ze was het niet vergeten, maar de mensen belden haar wel op waar ze bleef???? En daarna was ze gaan eten. Toen ze thuis kwam was ze heel moe en is ze in een stoel in slaap gevallen. Maar er was vandaag niemand geweest, helemaal niemand.
“Ik zie nooit iemand van de familie?” waren haar woorden.
En heb je Riëtte en Maartje ook niet gezien deze week? Nee die hebben het veel te druk en Maartje die is gisteren pas thuis gekomen van de vakantie, dus die heeft het veel te druk met wassen, maar die zal zo wel komen. (uit de mails wist ik dat Maartje en Riëtte deze week verscheidene keren bij haar waren geweest)
Daarna zei ze dat het morgen middag wel heel vervelend gaat worden. Ik natuurlijk: hoezo dan?
Morgenmiddag gaat ze naar waar ze me naar toe doen, wat de familie wil, maar met mij overleggen ze niet en ik blijf daar niet slapen, dat ze dat maar niet denken!
Ik geprobeerd haar te kalmeren en dat dat zeker niet morgenmiddag is. En dat niet DE familie, maar dat wij daar voor haar zijn geweest om zeker te weten dat ze daar niet alleen maar op een stoel zit. Ja, dan sluiten ze me op.
Ik zei, dat denk ik toch niet! U gaat daar aan activiteiten meedoen als wandelen en zo, ze wist van niks. Er wordt niets met mij overlegd.
Ook nog eens uitgelegd, dat de arts dat voorgeschreven heeft. Ja dat zeggen ze allemaal, maar de arts heeft dat niet met mij besproken. Echt wel tante Diny.
Ze was er echt af vandaag. Haar ogen dat is het ergste, ze kan niet meer lezen, alleen maar kleuren en donker en licht zien, en daardoor komt het allemaal.
Ik heb haar maar een beetje laten doen en praten.
Ook wilde ze terug naar Frankrijk dan was ze ons tenminste niet meer tot last en gaat ze weer haar eigen dingen doen,
Want hier zit ze toch maar iedere avond alleen…. Huh… dat was in Frankrijk ook!"
En dus op 20 augustus is het zover, tante Diny gaat naar de woonkamer van de Amaliazorg. En meteen heeft ze het naar haar zin.
Al mijn angsten zijn gelukkig niet uitgekomen, maar tjonge, heb er een nacht niet van kunnen slapen.
Snel raakt ze ingeburgerd en ik ga de eerste donderdag dat ze daar is bij de dagopvang op de koffie. Ik mag komen wanneer ik wil.
De week daarop is er een groot feest bij de Catharinenberg, het 1-jarig bestaan en dat wordt groots gevierd. Op donderdag is tante Diny op de dagopvang en gaat ze met die groep meedoen aan de activiteiten en ik vraag aan Diny of ik mag komen om foto's te maken. Ik mag en ik maak foto's van iedereen, maar van mijn weer blije tante in het bijzonder.
Dit vond ik ook zo'n mooi moment, zo lief als die Berber Sennenhond is. En tante DIny altijd al gek op dieren. Een bijzonder moment.
Al mijn angsten zijn gelukkig niet uitgekomen, maar tjonge, heb er een nacht niet van kunnen slapen.
Snel raakt ze ingeburgerd en ik ga de eerste donderdag dat ze daar is bij de dagopvang op de koffie. Ik mag komen wanneer ik wil.
De week daarop is er een groot feest bij de Catharinenberg, het 1-jarig bestaan en dat wordt groots gevierd. Op donderdag is tante Diny op de dagopvang en gaat ze met die groep meedoen aan de activiteiten en ik vraag aan Diny of ik mag komen om foto's te maken. Ik mag en ik maak foto's van iedereen, maar van mijn weer blije tante in het bijzonder.
Dit vond ik ook zo'n mooi moment, zo lief als die Berber Sennenhond is. En tante DIny altijd al gek op dieren. Een bijzonder moment.
Ik ga met haar door het park en hier krijg ik een telefoontje van de makelaar.... er is een koper voor het huis......
Hieronder bij dit spel, sjoelen, vertelt ze me dat ze dat 's ochtends ook gedaan had en dat ze had gewonnen.
Hieronder bij dit spel, sjoelen, vertelt ze me dat ze dat 's ochtends ook gedaan had en dat ze had gewonnen.
Ik zie dat het goed is, dat ze hier naartoe gaat, ze heeft plezier, babbelt en de mensen zijn erg aardig. Het is een fijne groep mensen, een warm bad voor haar.
Nu maar hopen, dat met de regelmaat die deze dagopvang gaat geven, de dementie een halt toegeroepen wordt... niets is minder waar.
We gaan nog mee doen aan een tombola en wat denk je, het ene cadeautje na het andere. Want ja, morgen is ze jarig.
30 augustus 2013 en tante Diny wordt dan 88 jaar.
Nu maar hopen, dat met de regelmaat die deze dagopvang gaat geven, de dementie een halt toegeroepen wordt... niets is minder waar.
We gaan nog mee doen aan een tombola en wat denk je, het ene cadeautje na het andere. Want ja, morgen is ze jarig.
30 augustus 2013 en tante Diny wordt dan 88 jaar.
En ze zegt tegen me: ik wil het heel groot vieren, want ik wordt 90! En over 2 jaar 100.
