|
Tussen alle bedrijven door hebben Maartje, Riëtte en ik, modern als we zijn, een groeps whatsapp aangemaakt, zodat we zodra er iets speelt, we het meteen van elkaar weten. De maand december staat in het teken van vocht vasthouden bij tante Diny. Haar gezicht wordt dikker, haar voeten lijken wel op olifantenvoeten en ze is ontzettend kortademig. Ze kan moeilijk lopen. Maartje gaat verscheidene keren met haar naar de huisarts. Ze krijgt plastabletten bij en Maartje houdt goed in de gaten of ze afvalt of nog meer aankomt. Op woensdag 18 december is er in de woonkamer een kerstdiner met introducée en ik ga met tante Diny mee. Wanneer ik haar bel om haar op te halen, zegt ze dat ze al klaar is en met haar jas aan klaar staat. "Doe die jas nog maar even uit tante Diny, want ik moet eerst nog een half uur rijden en dan hebben we nog tijd voor een kopje koffie." Wanneer ik na een half uur bij haar aan kom, is ze zich nog aan aan het kleden. Ze weet maar niet wat ze aan moet trekken en dus toch maar even geholpen. Op de stoel naast het bed liggen schone en gedragen kleding door elkaar. Ik heb het maar even zo gelaten. Riëtte gaat op zich nemen om de was te doen, want we merken dat ze het wasmachine niet meer kan bedienen. De strijk is ook al zoiets. laatst heeft ze uren het strijkijzer aan laten staan..... Tegen 12 uur vertrekken we naar de woonkamer. Daar zijn meer mensen met introducées.  We zitten aan een gezellige tafel, waar onze tegenover tafeldames het hoogste woord voeren. Een toast op het kerstdiner en tante Diny krijgt haar wijntje. Ja, dat krijgt ze blijkbaar altijd wanneer ze gaat eten. Een keer heeft ze gezegd dat ze voor het diner een apperitiefje wil en sindsdien, zit tante iedere middag in de woonkamer aan de rode wijn!   Ik maak me even wat zorgen, omdat ze absoluut niet weet wat ze met het glas waar het voorgerecht in zit aan moet. De dame naast haar, een vrijwilliger, helpt haar en dan heeft ze het door. Ja, je ziet op de foto's wel goed, dat ze flink wat vocht vasthoudt. Vooral haar gezicht is echt dikker.  Ze laat zich het eten smaken, maar erg veel eet ze niet. Dit is Anneriet, die tante Diny begeleidt op de maandag en dinsdag wanneer ze in de woonkamer is. Ja, hier heeft ze het naar de zin. Linksboven in de foto zie je nog net een oude foto, die staat op de lamp boven de tafel. 2 lampen vol met foto's van heel vroeger van Oisterwijk. Na het diner gaan we met zijn allen naar een ruimte naast het restaurant waar we een muziek en zang voorstelling krijgen. Er worden kerstliederen gezongen.  Er wordt tante Diny gevraagd om mee te gaan dansen, maar ze heeft het niet in de gaten. Rode wangetjes van de wijn.... Volgens mij is ze moe.  Maar ze geniet van de dame die voor haar een frans chanson zingt. Maar ze kan het niet meezingen. Je ziet dat ze geniet.    Zo'n dag zonder rustmomentje is toch wel vermoeiend, maar dan zingt de dame enkele liederen die iedereen mee kan zingen en tante Diny is weer van de partij  Een geslaagde middag.
Moe maar voldaan ben ik naar huis gegaan. Gesloopt want ondanks de gezelligheid en het lekkere eten, is dit ook voor mij erg vermoeiend. En toen ik thuiskwam had de makelaar gebeld. Eindelijk nadat ik 2 weken eerder geinformeerd heb hoe het nou eigenlijk zit met de verkoop van het huis, krijg ik te hore.... 27 december wordt het koopcontract getekend, maar eerst moet de erfenis van ome Louis nog afgerond worden....
0 Reacties
|
