20 - Inpakken

Zondag 23 februari 2014
Vanmiddag ga ik tante Dien helpen met het inpakken van haar kleding. Dat zal nog niet meevallen, denk ik, want er mag niks weg en ze heeft nogal wat!
BIj binnenkomst wil ze meteen weg, dus leg ik uit wat ik kom doen en dat we beneden de koffers uit de berging moeten halen.
Ik vraag nog of ze de sleutel heeft en ja hoor, die heeft ze.
We gaan op pad, ik met mijn pijnlijke knie en tante met de stok, van de trap af. Dat doet ze wel vaker..... nou ik denk dat ze het al heel lang niet gedaan heeft. Wat is ze traag!
Maar goed, 2 verdiepingen naar beneden en dan met de lift naar de kelder.
Bij de berging aangekomen, wil ze haar voordeursleutel gebruiken, die dus niet past. Ze wil het niet geloven, en Louis een buurman komt vertellen, dat er nieuwe sleutels zijn. En tante Diny even zo vrolijk: "Ja, dat weet ik een gouden.
Kunnen we weer naar boven en de goede sleutel halen.
Maartje is ondertussen gearriveerd met haar kinderen om wat verhuisdozen te brengen. Dus daar wordt even mee gebabbeld.
Tante Dien geeft de sleutel aan de jongste, die de sleutel weer aan mij geeft.
Zo we kunnen de weg weer gaan, maar nu helemaal met de lift!
Wanneer we met de koffers boven zijn, is Riëtte gearriveerd.
Er moeten de nodige papieren ingevuld worden.

Riëtte heeft het paspoort van tante Diny nodig. Ze rommelt weer in haar tas en haalt de voordeursleutel eruit en geeft hem aan Riëtte.

Na wat praten en na 5 minuten rommelen in de tas, grijpt Riëtte in en gaat ook mee op zoek naar haar paspoort. Er zit niet veel in haar tas... maar wel 4 vuile zakdoeken... en haar portemonnee met paspoort.
Terwijl Riëtte verder gaat met het invullen van de papieren ga ik met tante Diny de kleding inpakken.

Ik geef haar wat bloesjes om op te vouwen. Maar zo netjes als ze dat vroeger kon.... Maar ze doet haar best!

Maar af en toe weet ze het niet meer, dan staat ze een beetje verdwaasd en in zichzelf gekeerd te staan.

We worden geroepen door Riëtte voor een kopje thee en dat tante Diny de papieren kan komen tekenen. Ze legt rustig bij ieder papier uit, waarvoor ze het tekent.
Achteraf dacht ik, hadden we de papieren van Bewindvoering en Mentorschap meteen moeten laten tekenen. Er gewoon bij doen. Nu moeten we daar nog een keer achteraan. Maar deze zijn in ieder geval al getekend!

Ze wordt in het Grote Huis aangesproken met "Mevrouw Gingaud", vooral ook omdat er al zoveel "Verhoevens" zijn. En dus moet ze de papieren met B.M.Gingaud ondertekenen. Dit geeft problemen, want ze kan zelf de naam niet meer schrijven. Steeds veranderd ze letters. En soms met het spellen, schrijft ze de letter voluit. Bv. d is dee.

Bij het tekenen wil ze ineens weten, waarom daar iets staat en dat ze dus daar moet schrijven. RIëtte legt het nog eens uit. "Dit heeft zij geschreven en daar moet u uw handtekening zetten."

Geconcentreerd zet ze de handtekeningen.

B.M. Gingaud .... ze heeft veel moeite om de naam nog te schrijven.

We gaan verder met inpakken en ik laat haar af en toe wat vouwen en in de koffer doen. Ondertussen, selecteer ik kleding en doe ik kapotte, versleten en oude spullen weg. Ze is altijd een dametje geweest, dus ze gaat daar niet met kapotte/versleten spullen wonen.
Vervolgens is ze al weer een poosje haar armband, horloge, kruisje van haar man, de trouwring en de ring van maman kwijt.

Terwijl de verzorgende komt met de medicijnen rommel ik in haar nachtkastjes en vind aan de andere kant van haar bed, een doos met armband en horloge. Die zijn tenminste weer boven water.
Tante Diny: "Maar daar heb ik ze niet neergelegd..... nee, ik denk de kabouters!

Ik wil eigenlijk nu gewoon naar huis, maar ik merk dat tante Diny er even uit wil. Ze denkt dat de verzorgende haar nog komt halen voor het restaurant, maar daar is ze 's middags geweest. Ze komt vanavond nog terug voor het slapen gaan.
Het is inmiddels half 6 en ik neem haar toch maar even mee.
Ik neem haar mee naar Meneer van Eijck en we gaan een salade eten.... Ze valt af en toe bijna in slaap boven haar bord. Het valt me ook op, dat ze steeds haar vork of mes kwijt is, die in het bord ligt. Ineens ben ik alert. ze gaat eten met haar mes......

"Is dit mijn glas?" En ze pakt de zak friet... ze kijkt verbaasd en begint de frietjes op te eten.... "Hee hier zijn frietjes in mijn glas!"
Het betalen is een drama. Ze wil zelf betalen, maar voor ik haar portemonnee heb, heeft ze me al de voordeursleutel gegeven, steeds de verkeerde rits van haar tas open en dicht gedaan en weigert ze me haar tas te geven, zodat ik haar zou kunnen helpen.
Het woord Pinpas, dat bestaat niet! Ik ben in een keer "Mevrouw" en "u" en ze heeft geen idee meer wie ik ben.
Het duurt 15 minuten als het niet langer was voor ik kan gaan betalen.
We rijden naar huis, ze is moe.

Bij de voordeur duurt het 5 minuten voor ze de deur open heeft. Ze houdt niet de sleutel maar het plaatje tegen de sensor.
Bij de lift hetzelfde, ze gebruikt de sleutel ipv de vinger om op de knop te duwen.....
Dan komen we bij haar woning. Links van de voordeur staat de brandblusser en daar houdt ze haar sleutel tegen. Ik laat het even gebeuren.
En als ze zegt dat we verkeerd zijn, want de sleutel doet het niet, grijp ik in.
"Tante, je moet een kwart slag draaien, daar is je voordeur en daar moet de sleutel tegenaan!"
Dit doet ze meerdere keren, het slot klikt op groen, maar voor ze de deur opent, klikt het slot weer dicht.....
Steeds vraag ik de sleutel om haar te helpen en ik word afgesnauwd. Ineens ben ik het zat, ik wil naar huis en zeg: "Tante Diny, laat me u nu helpen, geef me de sleutel en ik maak de deur voor u open!"
Ik voeg de daad bij het woord en pak de sleutel uit haar hand.
Ze slaat me hard op mijn hand.
Ik schrik, ben even totaal van de wap en zeg, dat ik dat dus niet accepteer, dat zij me slaat.
Ze reageert: "Jij mag mijn sleutel niet afpakken. Die krijg je niet."
We gaan naar binnen, we ruimen haar tas op en ze komt  naar me toe om een flinke knuffel te geven: "Sorry".
Het heeft dus toch indruk gemaakt.
Ik ga naar huis met een "Kater", was ik maar niet met haar gaan eten, ze was veel te moe. En dan doen haar hersenen het niet zo goed meer. Ze kan er eigenlijk ook niks aan doen.
Weer een les geleerd.