31 - Meubeltjes gearriveerd

Donderdag 3 april 2014
Om 10.00 uur worden de nieuwe meubeltjes geleverd bij tante Diny.
Eindelijk na 10 weken wachten....
De dag ervoor haalt Riëtte de grote stoel al van haar kamer, zodat we dat vandaag niet hoeven doen. Maar dat ging dus al fout. Gisteravond moest de poliltie komen want de stoel was weg. En niemand had haar verteld dat dat ging gebeuren.....
Maar die ochtend is het zover, de nieuwe meubeltjes komen.

We lachen, want tante Diny denkt dat het karretje met de wielen haar nieuwe salontafel wordt. De man van Piet Klerkx pakt een fauteuil uit en tante Diny gaat het meteen bekijken. Ze vindt de fauteuil erg mooi en gaat er meteen in zitten..... zo die nemen ze haar niet meer af.

Een koninginnetje zo lijkt het wel. Ze zit daar op de troon en is helemaal verguld van de mooie stoel!

Ze heeft totaal geen oog voor de mannen die in haar kamer de tweede stoel, de hokker en de salontafels uitpakken.
"Kijk eens hoe goed hij zit, precies op mij gemaakt!" roept ze blij.
En Riëtte en ik halen opgelucht adem, want we waren toch wel bang, dat na 10 weken en ondanks de foto's die we hadden gemaakt, ze niet meer zou weten welke meubeltjes er nu echt uitgekozen waren!

Kijk eens hoe leuk de stoeltjes in haar kamer staan, ze is er echt blij mee!

Jantien is ook meegekomen om de stoeltjes te bewonderen. Even gezellig zitten voor we met zijn viertjes ergens koffie gaan drinken.

En jawel hoor, daar gaan we weer, ze is haar tas kwijt. En dat wordt dus zoeken. Ze haalt de la van haar nachtkastje leeg... daar ligt hij dus echt niet. Maar we laten haar maar even rommelen. Ermee bemoeien geeft alleen maar weerstand.
Uiteindelijk vindt ze haar tas.... achter het deurtje van haar nachtkastje en gaan we op pad.
Ze wil wel koffie drinken in de bossen en dus rijd ik naar Meneer van Eijck.

Een groot stuk aardbeientaart, lekker cappucino en tante Diny geniet weer met volle teugen. Het is heerlijk even buiten op het terrasje.

Bij het betalen hebben we het ritueel weer van de tas, de ritsen, de portemonnee, het uitladen, het inladen...... Ja, het blijft een terugkerend tafereel!
Daarna brengen we haar terug naar "Het Grote Huis" waar ze meteen aan tafel kan schuiven.
Ik ga mee naar Riëtte, waar we een hele middag samen door de papieren van tante Diny, Nederlands en Frans, worstelen om de administratie weer een beetje op orde te krijgen.
En zo zijn we, met een goed gevoel, toch weer een hele dag voor haar bezig geweest.