35 - De sjaal

Maandag 5 mei 2014
Vandaag heb ik, als mantelzorger en 3e contactpersoon van tante Diny (Maartje is onze nummer 1 en Riëtte nummer 2), het eerste MDO, multidisciplinaire overleg, over tante Diny bij Catharinenberg, Amaliazorg.
De eerste weken van tante Diny worden geëvalueerd en er worden afspraken gemaakt over hoe nu verder met tante Diny.

Het eindresultaat van het MDO is dat er wat haperingen waren bij de start van tante Diny omdat de toenmalige evv-er ernstig ziek is geworden en er gezocht moest worden naar een ververanging. Die is er nu.
De afgelopen weken was tante Diny erg opstandig. Ze voelde zich een boef. Waarom mag ik nooit eens alleen weg. Altijd is de deur op slot. Ik heb geen sleutel. Ze hebben me weggestopt. De familie komt maar niet! Ze zeggen dat ik niks meer kan.

Ze heeft zelfs geprobeerd om te "ontsnappen". Ze was op het terras op een terrasstoel geklommen om over het hek van het terras te klimmen.....
Ja vindingrijk is ze wel. Toch was iedereen goed geschrokken.

Riëtte, Maartje en ik hebben een hele lijst met vragen op gesteld. Het gesprek zou 3 kwartier duren..... het duurde 1 uur en 15 minuten. Leo is met me meegegaan. Hij en ik hebben onze vragen kunnen verduidelijken, de vragen van de mensen van Amaliazorg kunnen beantwoorden en de doelen en afspraken werden met ons besproken.
Vooral het welzijn van tante Diny staat hoog op ons lijstje.
De afspraken krijgen we snel op papier en sommige afspraken daar gaan we meteen aan werken. Bv, de discman met cdtjes zodat ze af en toe lekker met een hoofdtelefoon naar muziek kan luisteren. Gewoon bij de mensen in de kamer, maar zonder de "ruis" van de mensen om haar heen. Of misschien soms wel eens lekker op haar eigen kamer even rusten.

Ook geven wij aan, dat tante Diny het heel belangrijk vindt als een arts of een pastoor eens in de zoveel tijd even bij haar komt praten.
Vooral de verpleegkundige die 2 keer in de week komt, moet zich volgens ons goed kenbaar maken, zodat ze met hem een band opbouwt en ze weet dat ze met haar lichamelijke klachten bij hem kan zijn, in plaats van wachten op Maartje.
Het gesprek verliep prima, nu moet ik nog een verslagje maken voor Riëtte en Maartje zodat zij ook goed op de hoogte zijn.

Wanneer we bij tante Diny in de huiskamer komen, zit ze lekker buiten in het zonnetje met Ada een vrijwilligsters een glaasje sap te drinken... en tante zit duidelijk op haar praatstoel.
Ada gaat als wij ons bekendmaken. En tante Diny zegt tegen mij: "Ja, ik dacht wel dat jij vandaag zou komen."
Terwijl als ik thee ga halen en opsta, ze meteen om zich heen kijkt en zegt: "Waar is Anne-Marie?"....
Leo gaat bij haar zitten en ze kletst de oren van zijn hoofd... maar van de hak op de tak en onsamenhangend.

We hadden voor het gesprek van de evv-er (EindVerantwoordelijke Verzorgende) gehoord dat Rosie, de mimakker bij tante Diny is en dat ze het geweldig vindt. En dat Rosie ook met haar gaat wandelen.
Blijkbaar heeft Rosie een mooie sjaal, die bij tante Diny in haar kast lag, om het hoofd gedaan van tante.
Leo zegt tegen haar dat ze een mooie sjaal in haar haar heeft en ja, dat vindt ze zelf ook.
Tante Diny: "Die moet blijven zitten, dat heeft die met die rode schort gedaan." En ze staat op om haar te zoeken.... Rosie is al weg.
Hele verhalen over het wandelen en dat ze dezelfde woorden steeds gebruiken en dat ze tegelijk praten, tegelijk niet op de woorden kunnen komen en dan moet ze toch zo lachen. Ja zo is het leven weer even leuk, zegt ze dan!

En ze heeft zo'n mooie bloem in haar haren. ( een uitgebloeide tulp, ja een echte)
Tante Diny: "Ja, die staat er al van vorig jaar."
We drinken gezellig een glaasje sap en koffie op het terras van de Huiskamer en ze heeft duidelijk goede zin.
Wel heeft ze het weer over de vakantie. Ze wil er toch echt eens goed uit. Of ik voor haar zoiets wil regelen en dan mag ik ook mee.
Ik: "Ja hoor, tante, ik zal eens kijken." en
"Nou tante Diny, even lachen naar de camera, zodat je mooie bloem ook op de foto kan."

We gaan als het etenstijd is. Er is voor haar gedekt aan een andere tafel, samen met 2 dames. De derde dame is erg ziek en ligt al een paar dagen in bed.
Wij lopen nog even naar haar kamer om in het schriftje te schrijven. Maar tante Diny loopt met ons mee. En doet haar kledingkast open.
Ik: "Wat heb je nodig, tante Diny?"
Tante Diny: "Ik pak mijn jasje."
We leggen uit, dat ze nu niet met ons mee kan, dat wij nog naar Veldhoven rijden en dat voor haar de tafel gedekt is voor de boterham en dat de soep al klaar is.
Tante Diny: "Oh, dan een andere keer maar weer."