39 - Rosi Mak 2

Maandag 23 juni 2014
Na 3 weken vakantie kom ik vandaag weer bij tante Diny op visite. Ik bel vantevoren op en krijg te horen, dat ze er vanmiddag gewoon is, ze is nergens naartoe.

Wanneer ik naar het gebouw wandel, zie ik tante Diny buiten op het terras zitten, in gesprek met Rosi Mak.
Ze is vol interesse aan het kijken naar de handpop die Rosi in haar handen heeft. Ik denk, snel wat foto's maken. Maar ja, de camera klikt hè..

Ze kijkt op en ziet me staan. Ik word nog eens goed bekeken, herkent ze me?
"Ja" zegt ze, "dat weet je wel wie dat is."
En vervolgens gaat ze weer in gesprek met Rosi. Geen blik van herkenning. Ik sta ook niet echt dichtbij en dan kan ze gezichten niet herkennen. En ik heb niks gezegd.
Wanneer ik binnenkom, krijg ik te horen, dat tante de laatste dagen erg vroeg wakker is en dat ze dan gaat wassen en aankleden en dat ze dan niet meer terug naar bed wil. Ik vraag hoe vroeg ze dan wakker is.
"2 Uur", krijg ik als antwoord..... Oei, dat is wel heel vroeg.
's Ochtends was ze van slag bij het wassen en aankleden, want "ze" hadden weer in haar kast gezeten, ze kon niets terug vinden.
Ze heeft de vorige dag samen met Riëtte haar kledingkast opgeruimd, want het was een rommeltje. En .... dat had zij niet gedaan hoor! Iedereen zit zomaar in haar kast te rommelen.
De verzorging bevestigt, dat ze dit toch echt zelf doet. Dagelijks en meerdere keren per dag rommelt ze in haar kast.

Ik blijf binnen staan, want tante Diny is buiten nog geanimeerd in gesprek met Rosi Mak. Ik kan niet altijd horen wat er gezegd wordt. Maar de beelden spreken denk ik voor zich.
Helaas stond ik niet helemaal goed. Ik had de zon recht van voren. en dus last van tegenlicht.

Er lopen mensen voorbij.

En het gesprek vervolgt.

Kun je je voorstellen, dat ik tussen de tuindeuren, verscholen achter het gordijn, sta te genieten van mijn tantetje!

Het stapelen van de koffiekopjes! Hoe simpel kan het zijn?

Wat een moment hè......

En ik blijf maar staan, tussen de gordijnen en geniet van deze momenten. Ja, ze doen me wel iets. Heerlijk, dat er mensen zoals Syl Hoeve zijn, die in de huid kruipen van een MiMakker, Rosi Mak.

Het servetje wat een zakdoek werd....

En dan wordt de tas uitgeladen.
Blijkbaar heeft tante Diny aan Rosi gevraagd of ze wil blijven slapen en dan kan ze morgen met de taxi, want daar heeft ze een kaartje van, terug naar huis.
Ook wil ze Rosi meenemen naar ons Bets, want die woont daar en ze wijst richting weg. Want die heeft pas geleden haar zoon verloren.
(Ons Bets is mijn tante Roos en die heeft ong 3 maanden geleden haar man verloren.)

De kopjes worden opgeruimd en ze komen naar binnen.
Ik sta  nog in de deur en zeg: "Hallo, tante Diny."
Ze kijkt en kijkt en dan verschijnt er een lach op haar gezicht en slaat ze haar armen om me heen. "Och ben jij het."
Maar uiteindelijk 10 minuten verder moet ik toch wel uitleggen, wie ik ben.
Rosi gaat naar de andere bewoners van Huiskamer 1 en ik zorg voor koffie en ga met tante Diny nog even buiten zitten.
Ze is vol van Rosi en dat die blijft slapen en of ik ook blijf slapen?
Even geen gemopper, geen geklaag.
Ze is rustiger en dat doet me wel deugd, want de laatste maand voor ik met vakantie ging was ze erg opstandig, boos en wilde ze hier niet blijven.
En dat wil ze nog steeds niet. Of ik met haar een nieuw huis ga zoeken. Tegen Riëtte heeft ze al gezegd, dat ze als ze weer een paar weken alleen is, ze alles gewoon weer zelf kan en Maartje kan dan de medicijnen weer komen doen.

Om 4 uur ga ik naar huis. Corrie, de overbuurvrouw van het appartement is gekomen met haar hondje Fjurdie en die neemt tante Diny mee voor een wandeling door het park.
Ja, een middag om nog even van te genieten.