OVERLORD, juni 1944
16 t/m 20 april 2017 bezoeken Toon Vorstenbosch, Marika Vorstenbosch-Bergmans, Leo van Alem en ik aan onze eerste gezamenlijke reis naar Normandië. We willen daar de D-day stranden van 1944 bezoeken en genieten van Normandië.
Dag 1: 16 april 2017
We vertrekken om 9 uur in Veldhoven en rijden naar Étratat. Wat een deceptie, de rotsen zijn niet te zien en omdat het 1e Paasdag is, is het super druk in het dorp... natuurlijk zo'n foir brocante.... een marktdag. Wij rijden gauw door naar Trévières, naar ons logeeradres, een chambre d'Hotes La Maison Periot, waar Loïc en Rosemaine de scepter zwaaien. Iedere avond genieten we van hun gastvrijheid en kookkunsten aan hun Table d'Hôte
Dag 1: 16 april 2017
We vertrekken om 9 uur in Veldhoven en rijden naar Étratat. Wat een deceptie, de rotsen zijn niet te zien en omdat het 1e Paasdag is, is het super druk in het dorp... natuurlijk zo'n foir brocante.... een marktdag. Wij rijden gauw door naar Trévières, naar ons logeeradres, een chambre d'Hotes La Maison Periot, waar Loïc en Rosemaine de scepter zwaaien. Iedere avond genieten we van hun gastvrijheid en kookkunsten aan hun Table d'Hôte
Dag 2: 17 april 2017
UTAH BEACH, Saint-Marie-du-Mont
Bezoek aan Musée Utah Beach, 10-18 uur, € 12,= entree
Plage de la Madeleine
Restaurant Roosevelt
Het Utah Beach Landingsmuseum dat werd geopend in 1962, ligt op de plaats van een voormalig Duits bolwerk dat werd verwoest tijdens de Amerikaanse aanval op Utah Beach in de ochtend van D-Day op 6 juni 1944. Het is sindsdien uitgebreid en gerenoveerd en werd in 2011 heropend.
Het museum biedt een breed scala aan Duitse en Amerikaanse oorlogsattributen die gerelateerd zijn aan de gevechten rond D-Day op Utah Beach.
De 4e Amerikaanse Infanteriedivisie en zijn 8e Infanterieregiment worden speciaal belicht omdat zij hier als eerste voet aan wal zetten.
Rondom een Amerikaans landingsvaartuig is een reconstructie van de gebeurtenissen van die dag gebouwd. Aparte aandacht gaat uit naar de Amerikaanse genietroepen die het strand vrij maakten van gevaarlijke obstakels en mijnen, gelegd door de Duitse verdediging.
Objecten en foto’s laten zien welke belangrijke rol dit strand speelde in de oorlogslogistiek. De landingsvaartuigen met platte bodem waren speciaal gemaakt om met laagtij het strand op te rijden en hun lading soldaten af te leveren. Een ruimte is gereserveerd voor de 101e Luchtlandingsdivisie die de omgeving rondom Sainte-Marie-du-Mont, de plek waar het museum staat, heeft bevrijd.
Ook bezit het museum een zeldzame Martin B 26 ‘Marauder’, een Amerikaanse dubbelmotorige bommenwerper. Het staat centraal opgesteld. Er zijn nog maar zes exemplaren van op de wereld. Het is een herinnering aan de belangrijke rol die de geallieerde luchtmacht heeft gespeeld rondom de landingen op Utah Beach.
Buiten het museum staat een tank, een stuk geschut en kunstwerk in vorm van een boom. In de directe omgeving op de rand van de duinrand staan een aantal monumenten; Eén voor de Amerikaanse Marine, één voor de vierde infanteriedivisie die hier is geland en één voor de 90ste infanteriedivisie. Die laatste is gemaakt van graniet uit Flossenbürg waar deze eenheid in 1945 het concentratiekamp bevrijdde.
Maar veruit de grootste is een enorme zuil van natuursteen; dit is het federale monument dat door de Amerikaanse regering is neergezet. De zuil staat op grond dat door Frankrijk in leen is gegeven aan de Verenigde Staten en is dus juridisch een stukje Amerika. Dat geldt trouwens ook voor de grote erebegraafplaats bij Ohama Beach. Voor onze kinderen was dit extra leuk want ze kunnen nu tegen hun vriendjes zeggen dat ze in Amerika zijn geweest.
* Wij waren meteen onder de indruk van dit prachtige museum. We begonnen natuurlijk buiten bij de monumenten en keken over het strand en verbaasden ons erover, dat je toch wel een breed strand hebt.... Dit moesten dus de Amerikaanse militairen oversteken richting duinen. Hier vielen we meteen even stil. Nu was D-day en de gebeurtenissen eromheen toch wel heel dichtbij en bijna tastbaar!
Het Museum is een echte aanrader!
In het museum komt Anne-Marie tot de ontdekking, dat er iets goed mis is met haar fotocamera...
Eenmaal buiten gingen we nog even naar het strand, maar nu was het vloed aan het worden, het strand meteen minder breed en daarna een kopje koffie bij Restaurant Roosevelt.
UTAH BEACH, Saint-Marie-du-Mont
Bezoek aan Musée Utah Beach, 10-18 uur, € 12,= entree
Plage de la Madeleine
Restaurant Roosevelt
Het Utah Beach Landingsmuseum dat werd geopend in 1962, ligt op de plaats van een voormalig Duits bolwerk dat werd verwoest tijdens de Amerikaanse aanval op Utah Beach in de ochtend van D-Day op 6 juni 1944. Het is sindsdien uitgebreid en gerenoveerd en werd in 2011 heropend.
Het museum biedt een breed scala aan Duitse en Amerikaanse oorlogsattributen die gerelateerd zijn aan de gevechten rond D-Day op Utah Beach.
De 4e Amerikaanse Infanteriedivisie en zijn 8e Infanterieregiment worden speciaal belicht omdat zij hier als eerste voet aan wal zetten.
Rondom een Amerikaans landingsvaartuig is een reconstructie van de gebeurtenissen van die dag gebouwd. Aparte aandacht gaat uit naar de Amerikaanse genietroepen die het strand vrij maakten van gevaarlijke obstakels en mijnen, gelegd door de Duitse verdediging.
Objecten en foto’s laten zien welke belangrijke rol dit strand speelde in de oorlogslogistiek. De landingsvaartuigen met platte bodem waren speciaal gemaakt om met laagtij het strand op te rijden en hun lading soldaten af te leveren. Een ruimte is gereserveerd voor de 101e Luchtlandingsdivisie die de omgeving rondom Sainte-Marie-du-Mont, de plek waar het museum staat, heeft bevrijd.
Ook bezit het museum een zeldzame Martin B 26 ‘Marauder’, een Amerikaanse dubbelmotorige bommenwerper. Het staat centraal opgesteld. Er zijn nog maar zes exemplaren van op de wereld. Het is een herinnering aan de belangrijke rol die de geallieerde luchtmacht heeft gespeeld rondom de landingen op Utah Beach.
Buiten het museum staat een tank, een stuk geschut en kunstwerk in vorm van een boom. In de directe omgeving op de rand van de duinrand staan een aantal monumenten; Eén voor de Amerikaanse Marine, één voor de vierde infanteriedivisie die hier is geland en één voor de 90ste infanteriedivisie. Die laatste is gemaakt van graniet uit Flossenbürg waar deze eenheid in 1945 het concentratiekamp bevrijdde.
Maar veruit de grootste is een enorme zuil van natuursteen; dit is het federale monument dat door de Amerikaanse regering is neergezet. De zuil staat op grond dat door Frankrijk in leen is gegeven aan de Verenigde Staten en is dus juridisch een stukje Amerika. Dat geldt trouwens ook voor de grote erebegraafplaats bij Ohama Beach. Voor onze kinderen was dit extra leuk want ze kunnen nu tegen hun vriendjes zeggen dat ze in Amerika zijn geweest.
* Wij waren meteen onder de indruk van dit prachtige museum. We begonnen natuurlijk buiten bij de monumenten en keken over het strand en verbaasden ons erover, dat je toch wel een breed strand hebt.... Dit moesten dus de Amerikaanse militairen oversteken richting duinen. Hier vielen we meteen even stil. Nu was D-day en de gebeurtenissen eromheen toch wel heel dichtbij en bijna tastbaar!
Het Museum is een echte aanrader!
In het museum komt Anne-Marie tot de ontdekking, dat er iets goed mis is met haar fotocamera...
Eenmaal buiten gingen we nog even naar het strand, maar nu was het vloed aan het worden, het strand meteen minder breed en daarna een kopje koffie bij Restaurant Roosevelt.
Bezoek aan: Saint Mère Église
Sainte Mere Eglise ligt midden op het schiereiland Cotentin in Normandië en geldt als het beroemdste Franse dorp in Amerika. Dit heeft alles te maken met de gebeurtenissen op 6 juni 1944 toen Amerikaanse luchtlandingstroepen boven het dorp uit hun vliegtuigen sprongen om een begin te maken met de bevrijding van de West-Europa op Nazi-Duitsland. In Sainte Mere Eglise zijn ze deze helden niet vergeten, in tegendeel. Naast een interessant museum staat het dorp en de hele omgeving vol met monumenten zodat de bezoeker de geschiedenis van het dorp tijdens D-Day niet kan ontgaan.
Parachute aan de kerk
Één van de grote Amerikaanse heldenverhalen uit de Tweede Wereldoorlog; John Steele bleef met zijn parachute aan de kerktoren hangen terwijl Duitse soldaten hun geweren leegschoten op de Amerikaanse parachutisten die uit de lucht kwamen vallen. Hij werd in zijn voet geraakt en hield zich twee uur dood. Uiteindelijk werd hij door een Duitse soldaat van de toren gehaald hoewel hij die niet kon horen omdat hij al die tijd vlak naast de beierde klok had gehangen. Nu hangt er een pop aan de kerk om dit verhaal levend te houden. De film werd hier opgenomen, precies op de plek waar het gebeurd is.
In deze sector lagen de problemen meer in land. Om de troepen die vanaf het strand zouden arriveren te beschermen tegen een Duitse tegenaanval werden in de nacht voor de aanval meer dan 23.000 luchtlandingstroepen boven Cotentin gedropt. Terwijl de Britse parachutisten precies op de plek landden waar ze zouden moeten landden en binnen een paar uur hun doelen bereikten, raakten de Amerikanen compleet verspreid over een groot gebied rondom Sainte Mere Eglise.
In de film ‘The Longest Day’ en het tweede deel van de serie ‘Band of Brothers‘ wordt een goed beeld gegeven van de chaos van die nacht. Veel parachutisten verloren bij hun sprong hun uitrusting zodat sommige de strijd moesten aangaan met enkel een dolk. Een aantal van de parachutisten hadden de pech precies te landen op het dorpsplein waar de hele bevolking aanwezig was voor het blussen van een brand. Helaas waren daar ook veel Duitse soldaten aanwezig en die begonnen met prijsschieten op de neerkomende Amerikanen.
Ondanks de chaos wisten veel Amerikanen zich te organiseren en de aanval op het dorp te openen. De puinhoop van de eerste uren had als voordeel dat de Duitsers niet precies wisten wat er aan de hand was. De kleine groepjes Amerikanen die van alle kanten aanvielen gaf de Duitse commandanten het idee dat ze met een veel groter leger te maken hadden. Hierdoor werd de verdediging niet goed georganiseerd waarvan de Amerikanen weer van profiteerden.
Ondanks een aantal puike staaltjes van krijgsmanskunst lukten het de parachutisten niet om Saint Mere Eglise vast in handen te krijgen. Dat lukte pas toen de tanks die op Utah Beach, zo’n 8 kilometer verderop, waren geland en op het toneel verschenen en daarmee was de slag om Saint Mere Eglise beslist.
De gebeurtenissen in de nacht van 6 juni 1944 heeft het dorp voorgoed veranderd. De bloedige strijd tegen de Duisters zorgde voor een hechte band tussen de bevolking en de Amerikaanse soldaten, te meer omdat na de strijd in het dorp een veldhospitaal werd ingericht waar de gewonden van de Slag om Normandië, die tot augustus 1944 zou duren, werden verzorgd. Tevens werd er vlakbij het dorp binnen twee dagen een klein vliegveld gemaakt waar jachtvliegtuigen werden gestationeerd. Saint Mere Eglise kreeg zo een belangrijke rol in dit verhaal.
Sainte Mere Eglise ligt midden op het schiereiland Cotentin in Normandië en geldt als het beroemdste Franse dorp in Amerika. Dit heeft alles te maken met de gebeurtenissen op 6 juni 1944 toen Amerikaanse luchtlandingstroepen boven het dorp uit hun vliegtuigen sprongen om een begin te maken met de bevrijding van de West-Europa op Nazi-Duitsland. In Sainte Mere Eglise zijn ze deze helden niet vergeten, in tegendeel. Naast een interessant museum staat het dorp en de hele omgeving vol met monumenten zodat de bezoeker de geschiedenis van het dorp tijdens D-Day niet kan ontgaan.
Parachute aan de kerk
Één van de grote Amerikaanse heldenverhalen uit de Tweede Wereldoorlog; John Steele bleef met zijn parachute aan de kerktoren hangen terwijl Duitse soldaten hun geweren leegschoten op de Amerikaanse parachutisten die uit de lucht kwamen vallen. Hij werd in zijn voet geraakt en hield zich twee uur dood. Uiteindelijk werd hij door een Duitse soldaat van de toren gehaald hoewel hij die niet kon horen omdat hij al die tijd vlak naast de beierde klok had gehangen. Nu hangt er een pop aan de kerk om dit verhaal levend te houden. De film werd hier opgenomen, precies op de plek waar het gebeurd is.
In deze sector lagen de problemen meer in land. Om de troepen die vanaf het strand zouden arriveren te beschermen tegen een Duitse tegenaanval werden in de nacht voor de aanval meer dan 23.000 luchtlandingstroepen boven Cotentin gedropt. Terwijl de Britse parachutisten precies op de plek landden waar ze zouden moeten landden en binnen een paar uur hun doelen bereikten, raakten de Amerikanen compleet verspreid over een groot gebied rondom Sainte Mere Eglise.
In de film ‘The Longest Day’ en het tweede deel van de serie ‘Band of Brothers‘ wordt een goed beeld gegeven van de chaos van die nacht. Veel parachutisten verloren bij hun sprong hun uitrusting zodat sommige de strijd moesten aangaan met enkel een dolk. Een aantal van de parachutisten hadden de pech precies te landen op het dorpsplein waar de hele bevolking aanwezig was voor het blussen van een brand. Helaas waren daar ook veel Duitse soldaten aanwezig en die begonnen met prijsschieten op de neerkomende Amerikanen.
Ondanks de chaos wisten veel Amerikanen zich te organiseren en de aanval op het dorp te openen. De puinhoop van de eerste uren had als voordeel dat de Duitsers niet precies wisten wat er aan de hand was. De kleine groepjes Amerikanen die van alle kanten aanvielen gaf de Duitse commandanten het idee dat ze met een veel groter leger te maken hadden. Hierdoor werd de verdediging niet goed georganiseerd waarvan de Amerikanen weer van profiteerden.
Ondanks een aantal puike staaltjes van krijgsmanskunst lukten het de parachutisten niet om Saint Mere Eglise vast in handen te krijgen. Dat lukte pas toen de tanks die op Utah Beach, zo’n 8 kilometer verderop, waren geland en op het toneel verschenen en daarmee was de slag om Saint Mere Eglise beslist.
De gebeurtenissen in de nacht van 6 juni 1944 heeft het dorp voorgoed veranderd. De bloedige strijd tegen de Duisters zorgde voor een hechte band tussen de bevolking en de Amerikaanse soldaten, te meer omdat na de strijd in het dorp een veldhospitaal werd ingericht waar de gewonden van de Slag om Normandië, die tot augustus 1944 zou duren, werden verzorgd. Tevens werd er vlakbij het dorp binnen twee dagen een klein vliegveld gemaakt waar jachtvliegtuigen werden gestationeerd. Saint Mere Eglise kreeg zo een belangrijke rol in dit verhaal.
Airborne Museum
Het Sainte-Mère-Église Museum opende haar deuren in 1964. Door de jaren heen werd het een van de belangrijkste attracties in het gebied van de landingen. Sainte-Mère-Église werd beroemd na het uitbrengen van de film The Longest Day van Darryl F. Zanuck, gebaseerd op een boek van Cornelius Ryan. Het museum is hoofdzakelijk gewijd aan de nagedachtenis van de Amerikaanse paratroepen van de 82e en 101e Luchtlandingsdivisies. Deze divisies landden aan de basis van het schiereiland Cotentin in de nacht van 5 op 6 juni 1944.
Bezoekers kunnen de wapens bekijken die gebruikt werden door de Amerikaanse luchtlandingstroepen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De rol van de Amerikaanse para’s tijdens de landingen in Normandië is het belangrijkste onderwerp van het Sainte-Mère-Église Museum. De collectie bevat onder andere het beroemde troepen-transportvliegtuig de Douglas C-47 (de skytrain) en het Waco zweefvliegtuig. De laatste is nergens anders in Frankrijk te zien.
Sinds de opening hebben veteranen onophoudelijk privé items gedoneerd. Door de persoonlijke ervaringen van de oorlog te vertellen, kan het museum de menselijke kant van het verhaal laten zien. In juni 2014 is het museum uitgebreid. Hier worden bezoekers verder geïnformeerd over de historische veldslagen waarin de Amerikanen betrokken waren na de landing in Normandië.
Een speciale ruimte maakt het de bezoeker mogelijk om te voelen hoe het was voor de Amerikaanse para’s om over het Kanaal te vliegen, samengeperst in de cabine van een C-47 vliegtuig. Een legendarisch Amerikaans trainings- en verkenningsvliegtuig, de Piper Cub, schittert in de hal van de uitbreiding van het museum.
In juni 2014 werden twee extra gebouwen geopend.
Het Sainte-Mère-Église Museum opende haar deuren in 1964. Door de jaren heen werd het een van de belangrijkste attracties in het gebied van de landingen. Sainte-Mère-Église werd beroemd na het uitbrengen van de film The Longest Day van Darryl F. Zanuck, gebaseerd op een boek van Cornelius Ryan. Het museum is hoofdzakelijk gewijd aan de nagedachtenis van de Amerikaanse paratroepen van de 82e en 101e Luchtlandingsdivisies. Deze divisies landden aan de basis van het schiereiland Cotentin in de nacht van 5 op 6 juni 1944.
Bezoekers kunnen de wapens bekijken die gebruikt werden door de Amerikaanse luchtlandingstroepen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De rol van de Amerikaanse para’s tijdens de landingen in Normandië is het belangrijkste onderwerp van het Sainte-Mère-Église Museum. De collectie bevat onder andere het beroemde troepen-transportvliegtuig de Douglas C-47 (de skytrain) en het Waco zweefvliegtuig. De laatste is nergens anders in Frankrijk te zien.
Sinds de opening hebben veteranen onophoudelijk privé items gedoneerd. Door de persoonlijke ervaringen van de oorlog te vertellen, kan het museum de menselijke kant van het verhaal laten zien. In juni 2014 is het museum uitgebreid. Hier worden bezoekers verder geïnformeerd over de historische veldslagen waarin de Amerikanen betrokken waren na de landing in Normandië.
Een speciale ruimte maakt het de bezoeker mogelijk om te voelen hoe het was voor de Amerikaanse para’s om over het Kanaal te vliegen, samengeperst in de cabine van een C-47 vliegtuig. Een legendarisch Amerikaans trainings- en verkenningsvliegtuig, de Piper Cub, schittert in de hal van de uitbreiding van het museum.
In juni 2014 werden twee extra gebouwen geopend.
