46 - Smaak

Maandag 29 september 2014
Vandaag ga ik na 3 weekjes weer een bezoekje brengen aan tante Diny. Helaas is het geen mooi weer, dus we kunnen niet gaan wandelen.
Wel neem ik haar mee met de auto, een heerlijk stukje rijden door de bossen.
Daar geniet ze van. De bomen zijn nog groen en ze zegt: "Ja, het is bijna zomer. De bomen staan er zo mooi bij."
Ik laat het maar zo en babbel gewoon over de bomen, de bladeren, de weg en hoe mooi het in de bossen is. Met een omweg komen we bij "Het Boscafé". Waar enkele weken geleden nog volop bedrijvigheid was, vooral ouders en grootouders met kinderen, is er nu niemand. Het is ook wel heel slecht weer, het regent.
Maar wij gaan lekker een kopje koffie drinken.

We gaan aan een tafeltje zitten, vlakbij de openhaard, die de eigenaar voor ons aansteekt. Heerlijk. Tante Diny geniet en we hebben het even over de grote openhaard van haar in haar huis in Frankrijk, maar of ze zich nog echt goed herinnert hoe die eruit zag?
Er komt rook van de blokken, waarop tante Diny zegt:  "Hij doet het niet goed."
Ik vraag wie, de man of de openhaard..... geen antwoord.
Ze is wat afwezig met haar gedachten, dus ik vrolijk haar op met een selfie! Ze geniet even van de aandacht en de aanraking.

Even lachen, dan keert ze weer in zichzelf. Toch geniet ze wel van het even eruit zijn.
We hebben het over het breien en ze zegt, dat ze dat graag weer wil doen, wanneer haar ogen weer goed zijn.
Ik stel voor om volgende week breinaalden mee te brengen en dat we samen dan het deken dat ze aan het maken is, af gaan maken. Breien we 10 minuten, prima, breien we een uur, ook prima. Maar we gaan het samen doen. Dat lijkt tante Diny een goed idee.
Na de koffie, heb ik nog zin in een kopje, maar tante Diny wil niet. Ik stel voor om een tonic te drinken. Dat dronk ze altijd in Frankrijk, vond ze heerlijk.
Er stonden altijd flesjes in de koelkast in de garage....

Er komt een glas, met ijsblokjes, een schijfje citroen en een stamper en daarnaast het flesje met de tonic. Ze kijkt, pakt de stamper en roert wat in het glas.
"Wat is dit nu?" zegt ze.
Ik probeer uit te leggen, dat de tonic nog in het glas moet en dat je dan met het stampertje op de citroen moet stampen voor de smaak.
Ze kijkt en ik zie dat ze niet weet wat te doen, dus vraag ik of ik haar mag helpen. Dat laat ze toe.

Ik doe het voor en ze kijkt me vragend aan.
Ze neemt en slok en ik vraag of het haar smaakt.
"Dit is wel sterk hoor. Dit is heel sterk." zegt ze.
Ik vraag of ze het wel lekker vindt. Waarop ze antwoor: "Ja, hoor. Maar wel erg sterk."
Ze drinkt dit glas leeg, maar de rest laat ze staan.
Het is al de tweede keer dat ze iets wat ze altijd lekker vond, niet meer lekker vindt. Ik realiseer me, dat dit misschien ook wel eens Alzheimer kan zijn, je smaak veranderd.
Eerst doet ze suiker in de koffie, wat ze nooit gedaan heeft en nu vindt ze tonic niet meer lekker.
Na het toiletbezoek, gaan we terug naar het Huis.
Daar heeft ze al snel geen oog meer voor me, er wordt tafel gedekt en Mary roept haar. Ze gaat naar haar toe en dan zie ik met eigen ogen, hoe deze 2 dames met elkaar communiceren.

Een heel gesprek, maar waar het over gaat, geen idee. Maar ik vind het wel heel leuk om te zien, dat tante Diny zo leuk is, samen met Mary.

Onder toeziend oog van Mary dekt tante Diny de tafel. Ze heeft helemaal niet in de gaten dat ik er nog ben en haar fotografeer.
Corrie heeft de soepkommen op tafel gezet en tante Diny verdeelt de lepels. 4 koppen, 5 lepels.... Opeens heeft ze een probleem...
De verzorgende van de avond grijpt in.

Tante Diny wordt aan het werk gezet, roeren in de soep.
En ik.... maak mijn laatste foto, geef haar een hele dikke knuffel en ga naar huis.