Maandag 3 juni 2014
Op deze dag neem ik Monique en Philip mee naar tante Diny. Ruim 20 jaar hebben zij tegenover tante Diny in het mooie Auphelle, Frankrijk gewoond. Ook zij zijn naar Nederland verhuisd.
Zij wilden wel graag een keer naar het Grote Huis, want daar waren ze nog niet geweest en ik ging met hen mee.
Op deze dag neem ik Monique en Philip mee naar tante Diny. Ruim 20 jaar hebben zij tegenover tante Diny in het mooie Auphelle, Frankrijk gewoond. Ook zij zijn naar Nederland verhuisd.
Zij wilden wel graag een keer naar het Grote Huis, want daar waren ze nog niet geweest en ik ging met hen mee.
Een emotioneel weerzien met Philip. Die ze enkele maanden niet gezien heeft.
En een even emotioneel weerzien met Monique.
Tante Diny is duidelijk blij met de komst van haar dierbare vrienden.
Tante Diny is duidelijk blij met de komst van haar dierbare vrienden.
Met deze ongelooflijk lieve mensen heeft ze heel wat lief en leed gedeeld in Frankrijk. Monique is francaise en na het overlijden van Ome Louis, de man van Tante DIny, is Monique altijd met haar meegegaan als tante bijvoorbeeld naar een ziekenhuis moest.
We gaan gezellig bij de Hermitage zitten. Tante Diny vertelt honderd uit. Vooral, dat ze geen sleutel heeft.
Toch is het heel gezellig en voel ik me zeer vereerd, dat ik bij deze bijzondere ontmoeting mag zijn.
Met Monique en Philip heb ik al vaker contact gehad, zij hebben me geholpen met alle franse paperassen als ik er niet uit kwam. Zo ook bij de verkoop van het huis van tante Diny.
Toch is het heel gezellig en voel ik me zeer vereerd, dat ik bij deze bijzondere ontmoeting mag zijn.
Met Monique en Philip heb ik al vaker contact gehad, zij hebben me geholpen met alle franse paperassen als ik er niet uit kwam. Zo ook bij de verkoop van het huis van tante Diny.
Ik geniet, dat tante Diny zo van dit bezoek geniet.
Ja, dit was een mooi moment, met zijn drietjes voor de fontein van de Hermitage. Ja, dit kun je vrienden voor het leven noemen.
RSS-feed
