Op zaterdag 30 augustus 2014 is tante Diny jarig, ze wordt 89 jaar.
In haar gedachten is ze al 8 maanden iedere volgende dag jarig en wordt ze 100 jaar. Met fanfare en burgemeester. Wij hebben veel kunnen regelen, maar helaas geen fanfare en geen burgemeester. Maar wel een dineetje en een feest met haar broers en zussen, schoonzussen en zwager en met neven en nichten.
Ik heb me voorgenomen om in Carpe Diem, Pluk de Dag, te denken. Als tante Diny vandaag geniet, is het mij alles waard. Als ze het morgen weer vergeten is, jammer dan!
Leo en ik komen tegen half 3 aanlopen en zien het gezelschap van broers en zussen etc terugkomen van een wandeling door het park en dus.... even met zijn allen op de foto.
Ja, er waren bij hen thuis 12 kinderen, en daar zijn er nu nog 4 van over. De 3 jongsten, Tiny, Roos en Jac en dan nog Jan en Diny of "ons Dien", zoals zij tante Diny noemen.
De familie heeft wat moeite met tegen de zon inkijken....

Ik hoor van tante Tiny, dat het dineetje gezellig was en heel erg lekker.
Nog voor we in het feestzaaltje zijn aangekomen, komen de eerst neven en nichten binnen.
Maartje verwent tante Diny met een lekker flesje rosé.
Hier onder een aantal vrienden die tante Diny feliciteerden.
Als hij dat gedaan heeft vraagt tante Diny: "Meneer, waar gaan we nu naartoe?"
Michel: "We gaan nergens naartoe, we gaan hier vanmiddag uw verjaardag vieren."
"En wie ben jij?" vraagt tante Diny.
"Ik ben Leo."
"Oh, ja."
Maar Leo heeft het idee, dat ze echt niet in de gaten heeft wie hij is. Terwijl wij samen regelmatig naar tante Diny gaan en we 28 jaar lang jaarlijks bij haar op vakantie zijn geweest en ze altijd als ze in Nederland was, bij ons sliep.
"Geef mij maar zo een zwarte!"
"Een zwarte, wil je rode wijn?"
"Nee, die is rood, nee, zo'n zwarte, je weet wel."
"Oh, je wilt graag een portje?"
"Ja, een zwarte!"
En tante Diny krijgt een rode port.
En ik zie haar gewoon genieten, hier hou ik van.
Ik verplaats tante Diny regelmatig van de ene naar de andere tafel, anders heeft ze niet in de gaten, dat er zoveel visite voor haar gekomen is. En ook dat vind ze heel erg leuk.
"Zijn die allemaal voor mij gekomen?"
Maar dit is toch genieten?
Jammer dat ze haar ogen hier dicht heeft, maar ze geniet.
Tante Tiny en ome Wout, Leo en ik, wij brengen tante Diny aan het einde van het feest terug naar de huiskamer.
Tante Tiny vertelt me wanneer we naar de auto lopen, dat tante Diny haar niet herkende. Ze had tante Diny opgehaald 's middags om naar het dineetje te gaan en was naast haar gaan zitten. Toen tante Diny vroeg wie zij wel was, antwoordde tante Tiny: "Ik ben Tiny, jouw jongste zus."
Tante Diny: "Ik heb geen zus die Tiny heet...."
Later hoor ik van Riëtte terug, dat ze een hele fijne verjaardag heeft gehad, maar dat ze het raar vind dat ik, Anne-Marie niet ben geweest.....