44 - Verjaardag

Zondag 31 augustus 2014
Op zaterdag 30 augustus 2014 is tante Diny jarig, ze wordt 89 jaar.
In haar gedachten is ze al 8 maanden iedere volgende dag jarig en wordt ze 100 jaar. Met fanfare en burgemeester. Wij hebben veel kunnen regelen, maar helaas geen fanfare en geen burgemeester. Maar wel een dineetje en een feest met haar broers en zussen, schoonzussen en zwager en met neven en nichten.
Ik heb me voorgenomen om in Carpe Diem, Pluk de Dag, te denken. Als tante Diny vandaag geniet, is het mij alles waard. Als ze het morgen weer vergeten is, jammer dan!

Leo en ik komen tegen half 3 aanlopen en zien het gezelschap van broers en zussen etc terugkomen van een wandeling door het park en dus.... even met zijn allen op de foto.

Ome Jan, de oudste broer, links op de bank met de hoed in zijn handen zegt: "Dit is nog het overschot van de familie."
Ja, er waren bij hen thuis 12 kinderen, en daar zijn er nu nog 4 van over. De 3 jongsten, Tiny, Roos en Jac en dan nog Jan en Diny of "ons Dien", zoals zij tante Diny noemen.
De familie heeft wat moeite met tegen de zon inkijken....

Bovenste rij: Wout (zwager, getrouwd met Tiny), Tiny (jongste zus, getrouwd met Wout), Jac (Jongste broer, maar derde van onderen), Roos (zus zit tussen Tiny en Jac in) Onderste rij: Jan (broer, zit onder Diny), de jarige job, Diny, Annie (schoonzus, was getrouwd met de oudste broer, Ad), Lies (schoonzus, getrouwd met Jan

Het is wel duidelijk, tante Diny geniet!Het is een prachtige dag, maar helaas het feest is binnen. Iets na half drie wandelen met de familie naar het restaurant, waar alles klaar staat voor een gezellige middag.
Ik hoor van tante Tiny, dat het dineetje gezellig was en heel erg  lekker.
Nog voor we in het feestzaaltje zijn aangekomen, komen de eerst neven en nichten binnen.

Maartje, Esméem Timo, Tante Diny en Jet

Maartje, een van de 3 mantelzorgers van tante Diny, komt binnen met haar kinderen. Tante Diny is verrukt en omhelst Timo, die zegt: "Kijk eens ik ben groter dan u."

Ze gaan nog even naast elkaar staan, zodat we goed kunnen zien, dat Timo niet meer de kleinste is, maar tante Diny.

Het wordt een lange rij met familie die tante Diny willen feliciteren. Je moet dicht bij haar gaan staan, want goed zien, doet ze niet meer. Steeds wil ze ook weten wie het is, want ze zegt: "ik weet niet wie je bent, zeg het me eens."
Maartje verwent tante Diny met een lekker flesje rosé.
Hier onder een aantal vrienden die tante Diny feliciteerden.

Philip haar grote vriend in Frankrijk.

Monique haar steun en toeverlaat in Frankrijk

Corrie de overbuurvrouw, die bijna iedere week op visite komt met haar hondje Fjurdie bij tante Diny

Timo en tante Diny

Daarna komt Timo weer even bij tante Diny. Gewoon even bij haar staan. ze weet niet dat Timo haar al gefeliciteerd heeft en ze is weer helemaal blij hem te zien.

Michel, petekind van tante Diny, Helen, zijn echtgenote en tante Diny

Michel, het petekind van tante Diny, feliciteert haar. Maar ook hij moet zich kenbaar maken.
Als hij dat gedaan heeft vraagt tante Diny: "Meneer, waar gaan we nu naartoe?"
Michel: "We gaan nergens naartoe, we gaan hier vanmiddag uw verjaardag vieren."

Cadeautje: Loombandjes

Cadeautje: een kleine knuffel

Ook mijn man Leo feliciteert tante Diny.
"En wie ben jij?" vraagt tante Diny.
"Ik ben Leo."
"Oh, ja."
Maar Leo heeft het idee, dat ze echt niet in de gaten heeft wie hij is. Terwijl wij samen regelmatig naar tante Diny gaan en we 28 jaar lang jaarlijks bij haar op vakantie zijn geweest en ze altijd als ze in Nederland was, bij ons sliep.

Daar zit ze dan, met haar gebakje

Oh heerlijk.... dat tongetje als ze aanvalt op haar gebakje

En dan wordt er natuurlijk lang zal ze leven gezongen.

En dan een proost... wat wil je drinken, tante Diny?
"Geef mij maar zo een zwarte!"
"Een zwarte, wil je rode wijn?"
"Nee, die is rood, nee, zo'n zwarte, je weet wel."
"Oh, je wilt graag een portje?"
"Ja, een zwarte!"
En tante Diny krijgt een rode port.

"Huuuuppppp Santé!", zoals we in Frankrijk altijd toasten!
En ik zie haar gewoon genieten, hier hou ik van.
Ik verplaats tante Diny regelmatig van de ene naar de andere tafel, anders heeft ze niet in de gaten, dat er zoveel visite voor haar gekomen is. En ook dat vind ze heel erg leuk.
"Zijn die allemaal voor mij gekomen?"

Een drankje, een hapje... het gaat er nog met smaak in!

Dan ineens keert ze in zichzelf en moet het servet in vieren gescheurd worden... en waarom? Geen idee, er zijn voldoende servetten op de tafel aanwezig.

Hoe heerlijk dat ze nog zo geanimeerd in gesprek kan zijn. Alhoewel ik weet, dat het verhaal wat ze vertelt vaak onsamenhangend is en midden in het verhaal niet meer weet waar ze over aan het praten is.
Maar dit is toch genieten?

En dan eindelijk kan er ook een keer een foto gemaakt worden van tante Diny en de 3 Zusketiers. Wij, haar mantelzorgers, Maartje, Riëtte en ik.
Jammer dat ze haar ogen hier dicht heeft, maar ze geniet.
Tante Tiny en ome Wout, Leo en ik, wij brengen tante Diny aan het einde van het feest terug naar de huiskamer.
Tante Tiny vertelt me wanneer we naar de auto lopen, dat tante Diny haar niet herkende. Ze had tante Diny opgehaald 's middags om naar het dineetje te gaan en was naast haar gaan zitten. Toen tante Diny vroeg wie zij wel was, antwoordde tante Tiny: "Ik ben Tiny, jouw jongste zus."
Tante Diny: "Ik heb geen zus die Tiny heet...."

Later hoor ik van Riëtte terug, dat ze een hele fijne verjaardag heeft gehad, maar dat ze het raar vind dat ik, Anne-Marie niet ben geweest.....