|
Vrijdag 24 januari 2014 Vanmiddag hebben Riëtte en ik afgesproken dat we met tante Diny op pad gaan voor 2 nieuwe fauteuiltjes en een salontafel. Dit heeft ze zichzelf al beloofd vanaf dat ze verhuisd is. De stoelen, in haar woonkamer zijn al, ik denk, 40 jaar oud en het leer is versleten. Zodra het huis verkocht zou zijn, zou je nieuwe fauteuiltjes kopen. En dus halen we tante Diny op in het restaurant waar ze gegeten heeft. Ik ben verbaasd dat ze me meteen herkent. Ja, ik had dan ook wel mijn rode jas aan...... In de auto leggen we uit wat we gaan doen. En dat we ook kijken of ze eventueel straks mee kunnen verhuizen naar "Het Grote Huis". Ze begon bijna meteen te mokken: "Dat kan ik nog niet zeggen, ik heb het daar nog helemaal niet gezien." Ik: "Jawel tante Diny, ik ben vorige week met u en Maartje in het grote huis gaan kijken en er kunnen 2 stoeltjes in de kamer." Tante Diny: "Ik ben daar nog nooit geweest en hoe kan ik dan iets uitzoeken als ik niet weet wat ik mee kan nemen, als ik daar naartoe ga. En ik heb nog helemaal geen vragen kunnen stellen. Ik ga nu alleen maar kijken hoor." Riëtte: "Tante DIny, u bent daar wel geweest met Anne-Marie, maar als u nu geen zin hebt, dan draaien we om en gaan we wel wanneer u weer een keer in "Het Grote Huis" bent geweest. Tante Diny: "Nee, dat is zonde van de benzine, omdraaien en van de tijd. Ik ga wel kijken." Het werd een vermoeiende rit, want hoe vervelend is het, als je niet meer weet, dat je al rondgekeken hebt, je enthousiast was en nu niet meer weet, dat je er geweest bent... 1 week later. Maar we gaan kijken bij Piet Klerkx 
Het stoeltje dat ze anderhalf jaar geleden met RIëtte had gezien, was er helaas niet meer. Maar deze fauteuil is ook wel prettig. Een hoge rug, een korte zit en laag, ze kan met de voeten aan de grond! 
Maar ik wil hem in stof, dus gaan we deze eens nader bekijken en een mooie stof uitzoeken. 
Een mooie paarse kleur of toch het zwart/grijs met rode stofje? 
Hola, in deze zit ik niet lekker!   En natuurlijk op zoek naar een leuke salontafel. En dan even tante aan het lachen brengen toch?! Hihi, gekke Anne-Marie, wat doe je nou? Ik: Schaaltje yoghurt, glaasje jus d'orange en een bakje voor je gebit!   Tante DIny: Maar ik kan deze niet tillen. Riëtte gaat helpen. Ja het witte tafeltje is van glas en zwaar, maar het grijze houten tafeltje kan tante Diny wel zelf tillen. Dus deze combinatie wordt het. 
Deze combinatie, witte tafel, grijze tafel en deze stof! Wordt het chique of wat?! 
De koop wordt gesloten. Tante Diny gaat tekenen.     Vol overgave en concentratie zet tante Diny haar handtekening. 
En voor we vertrekken nog even in de juiste stoel gaan zitten. Beentjes op de hocker!
En deze foto wordt in het groot afgedrukt met een foto van de salontafel, zodat ze regelmatig ziet wat ze gekocht heeft... want 10 weken wachten en onthouden, dat is natuurlijk een beetje te veel gevraagd en op deze manier proberen we tante DIny te helpen met onthouden!
0 Comments
|
